δεν ξέρω ποια μοίρα φρόντισε
για να συναντηθούμε
ελπίζω μόνο να ήταν μοίρα κ όχι θεός.
προσπάθησα τόσο για να με ξεχάσουν.
μη φοβάσαι.
θα τα μάθεις όλα,
κ αν μετά ακόμα θέλεις,
μπορείς να κρίνεις.
όλα ξεκίνησαν με το ταξίδι,
την ανακοίνωση ότι θα φεύγαμε.
από κείνη τη νύχτα, και κάθε νύχτα έκτοτε,
φρικτές εικόνες πλημμύρισαν τα όνειρά μου.
προσπαθώντας να τις ερμηνεύσω,
έστειλα τον πιστό μου Εύμαιο
στον ομφαλό του κόσμου,
να ρωτήσει την αρχιέρεια του μαντείου.
μα η απάντησή της ήρθε διφορούμενη
και άχρηστη ως συνήθως.
όμως, μέχρι να την λάβω,
είχα ήδη βγάλει τα συμπεράσματά μου.
τα τέρατα, οι μάγισσες, οι τρικυμίες,
ο θάνατος τόσων φίλων και συντρόφων,
όλα όσα ονειρευόμουν ήταν αλήθεια,
απλά όχι ακόμα.
έβλεπα καταστροφές που θα ακολουθούσαν,
τραγικά και αναπόφευκτα,
μία και μοναδική μου απόφαση:
το να φύγω γι αυτό το ταξίδι.
διάλεξα λοιπόν, κάτι διαφορετικό.
διάλεξα να ζήσω.
δεν το άφησα βέβαια να φανεί αμέσως,
οι προετοιμασίες συνεχίστηκαν κανονικά,
κρατώντας τους θεούς σε άγνοια,
μην προκαλέσω την οργή, ή κάποια παρέμβασή τους.
όμως, αφού ξανοιχτήκαμε στο πέλαγο,
μια νύχτα χωρίς φεγγάρι,
βούτηξα στο νερό κρυφά,
κ εξαφανίστηκα.
πάλευα ώρες με τα κύματα,
μέχρι να πάρουν τα χέρια μου φωτιά,
μέχρι το αλμυρό νερό να μου γεμίσει τα πνευμόνια,
μα τα κατάφερα.
κάπως, ένα πρωί, ξεβράστηκα εδώ, σ αυτή την παραλία.
έμαθα να ζω απλά, με ψάρεμα και κυνήγι,
και τους κατοίκους του νησιού
για νέα μου οικογένεια.
γι αυτό δε σε ρώτησα για τη γυναίκα και το γιο μου,
καλή μου Ευρίκλεια,
άφησα πίσω μου εκείνη τη ζωή,
και δε θα την αναζητήσω πια.
μπορώ να δω στα μάτια σου τη γνώση πως
αν τα πράγματα είχαν πάει αλλιώς,
θα είχα γίνει ήρωας τρανός.
δε θα το μάθουμε ποτέ - ελπίζω - ευτυχώς.
να ξέρεις πως, τουλάχιστον,
έζησα ήρεμος κ ευτυχισμένος.
______
προσωπικός χρησμός by Dimitrios Kokkinos is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License